نقش رنگها در محيط كار

ب : آثار عمومي فيزيولوژيكي رنگها: مطالعات نشان داده اند كه رنگها بر سيستم اعصاب سمپاتيك و پاراسمپاتيك اثر مي گذارند. تحريك و فعاليت بخش سمپاتيك ، سلسله اعصاب فيزيولوژي بدن را از وضع بهينه و تعادل برمي‌گرداند. بعضي از
رنگها موجب فعال شدن اعصاب پاراسمپاتيك می شوند.
ج : خواص اختصاصي رنگها و اثر آنها بر عملكرد: رنگها هر كدام بر فرد اثر خاص و متفاوتي دارند. كه بدنبال آن رفتار كار و عملكرد فرد را تحت تاثير قرار مي دهد. روانشناسي كار، رنگ را در محيط كار به عنوان يك متغير فيزيكي در نظر دارد كه مي‌تواند بر ميزان بازدهي كاركنان تاثير بگذارد.
خاكستري: رنگ خاكستري رنگي است خنثي كه هيچ گرايشي را برنمي انگيزد، نه روشن است و نه تيره. اين رنگ عاري از هر نوع تحريك و واكنش است. به همين دليل در صنايع كاربرد فراوان دارد.
آبي تيره: اين رنگ به دليل اثري كه بر اعصاب پاراسمپاتيك مي‌گذارد، منجر به كاهش فشار خون و تعداد تنفس شده و احساس امنيت كارمند را افزايش مي دهد. چنانچه او بر اثر عواملي از قبيل ترس از عدم موفقيت، ارزشيابي و يا هر عامل خارج از محيط كار، دچار اضطراب و تشويش شده باشد، در محيطي با رنگ آبي، تنش او كاهش يافته و حساسيت و آسيب‌پذيري و در نتيجه خستگي رواني و جسمي او تقليل مي يابد. بعضي از تحقيقات نشان داده‌اند كه استفاده از رنگ آبي احساس سرما و خنكي را برمي انگيزد.
يك محقق به نام بري در سال 1961 ميلادي به آزمايش اين اعتقاد متداول پرداخت كه افراد در اتاقي كه رنگ سبز يا آبي داشته باشد بيشتر احساس خنكي مي‌كنند تا در اتاقي كه رنگ آن قرمز يا نارنجي است و به اين نتيجه رسيد كه به‌رغم اعتقاد متداول آزمودنيها به خنكي نسبي رنگهاي مختلف اثرات رفتاري اندكي را نشان داد.
سرخ: رنگ سرخ نمايانگر نيروي حياتي است. سرعت نبض را بالا مي برد و ميزان دم و بازدم را افزايش مي دهد. اين رنگ به معناي تمايل و رغبت است در اين رنگ اصرار بر بدست آوردن نتايج وجود دارد. اين رنگ احساس گرما را برمي‌انگيزاند و موجب رها شدن انرژيها و نيروهاي حياتي فرد مي‌شود. اين رنگ فعاليتهاي عمومي را افزايش مي دهد و احساس رقابت را تشديد مي كند. در ابتداي ساعات فعاليت، رنگي سازنده است اما در حالت خستگي عصبي و فيزيكي آزاددهنده است اين رنگ در محيط كار به شرطي مي تواند كارايي را افزايش دهد كه ساير شرايط نامساعد نباشد.
زرد: زرد روشن ترين رنگ است به همين دليل شادي افزا است. اثرش خوش رويي و شادماني است. وجود رنگ زرد در محيط كار افراد را در رهايي از مشكلات و موانع و تعارضات ياري مي بخشد. اين رنگ اميد بخش و دلالت كننده است. زيرا تنش زدا و عامل انبساط ماهيچه ها است.
بنفش: اين رنگ تركيبي از رنگهاي آبي و سرخ است. بنابراين بعضي از ويژگيهاي هر دو رنگ را دارا است. يعني هم هيجان انگيز و هم آرام بخش است. محيط كار با رنگ بنفش باعث مي شود كارگر يا كارمند بيشتر به جستجوي هويت خود رفته و به ذهنيات خويش عينيت بخشد. يعني افكارش را به عمل تبديل كند. به عبارت ديگر هر چيزي كه مورد تفكر واقع شود بايد به حقيقتي ملموس تبديل شود.
قهوه‌اي: رنگ قهوه اي، سرخ تيره شده است. بنابراين به جاي زنده دلي رنگ سرخ، موجب دل مردگي و تسليم مي‌شود. محيط كاري قهوه اي رنگ، نيروي حياتي و انفعالي كارمندان را نقصان مي‌بخشد و انگيزه‌هاي آنان را براي كار و فعاليت كاهش مي دهد و آنان را به افرادي بي تفاوت مبدل مي‌سازد. بنابراين رنگ قهوه اي براي محيط كار رنگ مناسبي نيست.
سياه: رنگ سياه رنگي است نفي كننده و متوقف كننده فعاليت. زيرا فرد را نوميد و دچار ياس كرده و احساس پوچي را در او تحريك مي كند. رنگ سياه تداعي كننده پايان همه چيز است. فرد در چنين محيطي دست به هيچ كار نمي زند زيرا براي او چيزي وجود ندارد. در پشت رنگ سياه زندگي كاملاً متوقف است.